|
عاشقانه ها
دوستان روزهای سخت
دو شنبه 27 شهريور 1391برچسب:, :: 14:10 :: نويسنده : رها مغموم
چقــدر خــوشبــختــم! بــغــضی کــه هـر شــب دارم قـــورتــش مــی دهمـ گناهی که پشیمانی بیاورد بهتر از عبادتی است که غرور بیاورد… گاه اگر دست به دعا برمی داری قلب خویش را پیوند می زنی با معبود و با سر انگشتان امید ، دخیل می بندی به ضریح اجابت . دل اگر صیقلی باشد ، حقیقت نور در آن انعکاس می یابد و اگر زنگار بر آیینه بنشیند ... امان از غفلت آنگاه که آدمی را گرم دنیا بخواهد آه از بی خبری ... آه دلتنگ می شوم دلتنگ تر از همه ی دلتنگی ها ، گوشه ای می نشینم ، و حسرت ها را میشمارم ، باختن ها و صدای شکستن ها را ، نمیدانم من کدامین امید را ناامید کردم و کدام خواهش را نشنیدم و به کدام دلتنگی خندیدم که چنین دلتنگم.... پنج شنبه 20 بهمن 1390برچسب:, :: 14:10 :: نويسنده : رها مغموم
بگذاريد و بگذريد ببينيد و دل ببنديد چشم بياندازيد و دل مبازيد كه دير يا زود بايد گذاشت و گذشت به كودكي گفتند :عشق چيست؟ گفت : بازي به نوجواني گفتند : عشق چيست؟ گفت : رفيق بازي به جواني گفتند : عشق چيست؟ گفت : پول و ثروت به پيرمردي گفتند : عشق چيست؟ گفت :عمر به عاشقي گفتند : عشق چيست؟ چيزي نگفت آهي كشيد و سخت گريست به گل گفتم: عشق چيست؟ گفت : از من خوشبو تره به پروانه گفتم: عشق چيست؟ گفت :از من زيبا تره به شب گفتم عشق چيست؟ گفت: از من سوزنده تره به عشق گفتم تو آخر چه هستي ؟؟؟ گفت نگاهي بيش نيستم اگر از شما بپرسندعشق چيست ؟ شما چه ميگوييد؟؟؟ اینجا در دنیای من گرگ ها هم افسردگی مفرط گرفته اند دیگر گوسفند نمیدرند به نی چوپان دل میسپارند و گریه میکنند... پنج شنبه 20 بهمن 1390برچسب:, :: 13:46 :: نويسنده : رها مغموم
دنیا را بغل گرفتیم گفتند امن است هیچ کاری با ما ندارد خوابمان برد بیدار شدیم دیدیم آبستن تمام دردها یش شده ایم ... بچه‌ها هرگز مادرشان را زشت نمی‌دانند سگ‌ها اصلا به صاحبان فقیرشان پارس نمی‌کنند. اسکیموها هم از سرمای آلاسکا بدشان نمی‌آید. اگر کسی یا جایی را دوست داشته باشید، آنها را زیبا هم خواهید یافت. زیرا "حس زیبا دیدن" همان عشق است ... تنها دو روز در سال هست که نمیتونی هیچ کاری بکنی! یکی دیروز و یکی فردا . . امدنت را یادم نیست. بیصدا امدی بی انکه من بدانم بی اجازه ماندی بی انکه من بخواهم اما اکنون ذره ذره ی وجودم ماندنت را تمنا میکند مهمان نا خوانده ی قلبم بمان که ماندنت را سخت دوست دارم بمان برای باور من که لحظه لحظه ی زندگی خویش را با تو پیوند زده ام بمان که سخت دوستت دارم ... سهراب نوشت: من با تاب من با تب خانه ای در طرف دیگر شب ساخته ام... میشنوم... صدای ظلمت را وقتی از برگی میریزد... و صدای سرفه روشنی از پشت درخت... و صدای پای قانونی خون را در رگ... ... ...چه اهمیت دارد که گاه میروید قارچ های غربت... سهراب نوشت: من با تاب من با تب خانه ای در طرف دیگر شب ساخته ام... میشنوم... صدای ظلمت را وقتی از برگی میریزد... و صدای سرفه روشنی از پشت درخت... و صدای پای قانونی خون را در رگ... ... ...چه اهمیت دارد که گاه میروید قارچ های غربت... در فراموشخانه ى دنيا كنار مشتى خاك
در دوردست خودم، تنها، نشسته ام. نوسان ها خاك شد و خاك ها از ميان انگشتانم لغزيد و فرو ريخت... زمين باران را صدا ميزند...! کودکی که کفشش را امواج از او گرفته بود روی ساحل نوشت: دریا دزد است!
مردی که از دریا ماهی گرفته بود روی ساحل نوشت: دریا سخاوتمند ترین سفره هستی است! موج دریا آمد و جملات را با خود محو کرد و این پیام را به جا گذاشت: برداشت دیگران درمورد خود را در وسعت خویش حل کنیم...!"تا دریا باشیم..." از او که رفته نباید رنجید، آنکه دوستش داریم همه گونه حقی بر ما دارد، حتی حق اینکه دیگر دوستمان نداشته باشد، نمی توان از او رنجشی به دل گرفت، بلکه باید تنها از خدا رنجید که چرا باید آنقدر شایسته محبت نباشیم که دوست ما را ترک کند و این دردی کشنده است . قــــرارمــــون ایـــن نبــــود ، قــــرار بـــــود بـــرای بـرقــــراری یـکدیـگـــر بـکــوشیـــم ، نـــــــه بــرای بــی قــــراری ، حـــالا کــــه از #مـــــــــن دوری بـدجــــوری بـی قـــرارتــــــم ... شنبه 8 بهمن 1390برچسب:, :: 14:1 :: نويسنده : رها مغموم
باید گریست تا شاخه های محبت گل دهد باید گریست تا شکوفه محبت بر شاخه ها دیده شود باید گریست تا در عمق دل جای برای دوست پیدا شود باید گریست تا توانست با تو بودن را تجربه کرد میگریم به پایت ای دوست تا از اشکایم درختی از محبت بر پایت رشد کند سایه محبت بر سرت نشیند از میوه های اشکم بخور چون همیش از غم غصه تو برای تو گریستم رنگ رُخســآرَت تغیـــیر میکنــَد و صــِدای قــَلبـَت اَبرویــَت را به تــآراج میبــَرد،.. مــهـم نیــست که او مـآل تــو بــآشــَد... مــهــِم این استــ که فـــَقــَط بــــآشـَد زِندگیـــ کــُند، لــِذَت ببرَد و نــَفــَس بـــکشــَد... ببـــیــــــن این اسمش دلــــــه ! اگر قرار بــــــود بفهمه که فاصله یعنی چــــــــی اگر قرار بــــــود بفهمــــه که نمیشــــه … میشد مَغــــــــز ! دلـــــه .. نمی فهمــــــه … ! خواستم اطلاع بدم.... نیوتیش باید گریست تا شاخه های محبت گل دهد باید گریست تا شکوفه محبت بر شاخه ها دیده شود باید گریست تا در عمق دل جای برای دوست پیدا شود باید گریست تا توانست با تو بودن را تجربه کرد میگریم به پایت ای دوست تا از اشکایم درختی از محبت بر پایت رشد کند سایه محبت بر سرت نشیند از میوه های اشکم بخور چون همیش از غم غصه تو برای تو گریستم : نیوتیش از وقتی رفته ای تمــام غذا هایم شُور می شوند !! این اشکـ ـهـای لعــنتـی سَــرشان نمی شود همه جـا نبــایـد بریزنــد عشق چیز عجیبی نیست ، همین است كه تو دلت بگیرد و من نفسم امروز را برای نهایت احساس به عزیزانت غنیمت بشمار شاید فردا احساسی باشد ولی عزیزی نباشد .. هیچ کس با من در این دنیا نبود،هیچ کس مانند من تنها نبود،هیچ کس دردی زدردم برنداشت، بلکه دردی نیز در دردم گذاشت،هیچکس فکر مرا باور نکرد،خطی از شعر مرا از بر نکرد، در وجودم ردپایش را نجست،هیچکس آن یار دل خواهم نشد،هیچ کس دمسازو همراهم نشد، هیچ کس جز من چنین مجنون نبود،در کلاس عاشقی دلخون نبود،هیچ کس دردی نکرد از من دوا، جز خدای من ،خدای من ،خداا روزها گذشت وگنجشک با خدا هيچ نگفت, فرشتگان سراغش را از خدا ميگرفتند وخدا هربار به فرشتگان اينگونه ميگفت: مي آيد من تنها گوشي هستم که غصه هايش را مي شنوم و يگانه قلبي ام که دردهايش را درخود نگه مي دارم. سرانجام گنجشک روي شاخه اي از درخت دنيا نشست. گنجشک هيچ نگفت و خدا لب به سخن گشود : با من بگو از آن چه سنگيني سينه توست.گنجشک گفت: لانه اي کوچکي داشتم ، آرامگاه خستگي هايم بود و سر پناه بي کسي ام. تو همان را هم از من گرفتي !!! اين طوفان بي موقع چه بود ؟! چه مي خواستي ازلانه محقرم !!؟؟ کجاي دنيا را گرفته بود؟!وسنگيني بغضي راه بر کلامش بست. سکوتي درعرش طنين انداز شد وفرشتگان همه سر به زير انداختند.خدا گفت : ماري در راه لانه ات بود. خواب بودي ، باد را گفتم تا لانه ات را واژگون کند !! آنگاه تو از کمين مار پرگشودي. گنجشک خيره در خدايي خدا ماند بود !!! خدا گفت که چه بسياربلاها که به واسطه محبتم از تو دفع کردم و تو ندانسته به دشمني ام بر خاستي !!!اشک درديدگان گنجشک نشسته بود. ناگهان چيزي درونش فرو ريخت. هاي هاي گريه هايش ملکوت خدا را پر کرد مرد مسنی به همراه پسر ٢۵ ساله اش در قطار نشسته بود. در حالی که مسافران در صندلیهای خود نشسته بودند، قطار شروع به حرکت کرد…
به محض شروع حرکت قطار پسر ٢۵ ساله که کنار پنجره نشسته بود پر از شور و هیجان شد . دستش را از پنجره بیرون برد و در حالی که هوای در حال حرکت را با لذت لمس میکرد فریاد زد : پدر نگاه کن درختها حرکت میکنن. مرد مسن با لبخندی هیجان پسرش را تحسین کرد . کنار مرد جوان، زوج جوانی نشسته بودند که حرفهای پدر و پسر را می شنیدند و از حرکات پسر جوان که مانند یک کودک ۵ ساله رفتار میکرد، متعجب شده بودند… ناگهان جوان دوباره با هیجان فریاد زد: پدر نگاه کن دریاچه، حیوانات و ابرها با قطار حرکت میکنند . زوج جوان پسر را با دلسوزی نگاه میکردند . باران شروع شد چند قطره روی دست مرد جوان چکید . او با لذت آن را لمس کرد و چشمهایش را بست و دوباره فریاد زد: پدر نگاه کن باران میبارد، آب روی من چکید .زوج جوان دیگر طاقت نیاورند و از مرد مسن پرسیدند: چرا شما برای مداوای پسرتان به پزشک مراجعه نمیکنید ؟مرد مسن گفت: ما همین الان از بیمارستان بر میگردیم. امروز پسر من برای اولین بار در زندگی میتواند ببیند.
می خواست برایت غزلی ناب بگویید شاعرتر از این باشد و نایاب بگویید می خواست که حافظ شود و مصرع به مصرع شعری همه اعجاز و به اعجاب بگویید یا اینکه ره خواجه به امروز بپویید شعری به سبکبالی سهراب بگویید شعری که ختامش ، سر آغاز تو باشد باشد که طلوع تو ز مهتاب بگویید آنشب همه جا رایحه ی یاسین داشت لب های همه ذکر خوش آمین داشت تا صبح زمین سوره ی کوثر می خواند از عرش کسی یک خبر شیرین داشت ************** با آمدنت قلم به تقریر افتاد قسم به قلم که عشق تعبیر افتاد یک سوره ی کوچکی به ظاهر امّا با آمدنت خدا به تفسیر افتا...مادر جز جذبه ی عشقت ماه،شور و اشتیاقی نیست ای عشق وصالت كی ؟ طاقت به فراقی نیست در بطن خیال من ، غوغای حوادث هاست جز آمدنت ای عشق ، فكر اتّفاقی نیست من می رسم آری گاه ، در خواب تو با یك آه زیباست ولی كوتاه ، افسوس كه باقی نیست از سردی این غیبت ، مرگ است كه می بارد بازآیی كه در سینه ، گرمای اجاقی نیست آوایِ هزارانی ، در برگِ در ختانی بازآیی كه صوتی نیست ، سبزیِ اقاقی نیست عالم ز سیاهی بحر ، آدم به سیاهی غرق ای پاك تر از پاكی، جز رویِ تو آقی*نیست ماهی به محاقی تو ، زین چاه برون آ ماه جز حسرت دیدارت ، دل را غم شاقی نیست عمریست سه تار دل ، در پرده ی ماهور است زین هجر غم انگیزت ، راهی ز عراقی نیست ای عشق بیا امشب ، در جام دلم می ریز در خاطر مست من ، غیر از تو كه ساقی نیست عشق است که بی پرده مرا می فهمد هر لحظه و هر لحظه مرا می فهمد بی تاب تر از ثانیه ها ، می دانم عشق است که بی وقفه مرا می فهم... سخت ترین دو راهی: دوراهی بین فراموش کردن و انتظار است. گاهی کامل فراموش میکنی و بعد می بینی که باید منتظر می ماندی. و گاهی آن قدر منتظر می مانی که می فهمی زودتر از اینها باید فراموش میکردی. چهار شنبه 28 دی 1390برچسب:, :: 18:47 :: نويسنده : رها مغموم
معشوفه تان ...را بر روی یک صندلی نشانده اند و ..برای عروسی شوم..آرایش میکنند...به سبک قدیم ..زنهای همسایه دور و برش را گرفته اند ..و داماد نامرد از بالای تراس ...گوشه سیبیلهایش را میجود و از آن بالا .از همسر آینده اش چشم بر نمی دارد....در آن لحظه عاشق بیچاره ..در درگاه درب قدیمی و چوبی بزرگ خانه معشوقه اش ظاهر میشود و ...<::از بهر خدا اینهمه زیبا مکنیدش....بستر ز گل اطلس دیبا مکنیدش....با حیله چنان تشنه وصلش منمایید ... ای بد نظران هیچ تماشا مکنیدش...(به داماد اشاره میکند ) با شادی و با هلهله و کف زدن امشب ...همخوابه آن دیو دد آسا مکنیدش...(مشاطه وسیله آرایش قدیمی)....مشاطه میارید و محیا مکنیدش...زیباست دگر حاجت مشاطه ندارد....دعوت مکنید از من و دیداریش آخر ....شرمنده مسازید..و رسوا مکنیدش.....::::::این یک داستان واقعی بود از دشمن بزرگ نباید ترسید اما باید از صوفی منشی جوانان واهمه داشت . جوانی که از آرمانهای بزرگ فاصله گرفت نه تنها کمک جامعه نیست بلکه باری به دوش هموطنانش است عشق ، عشق می آفریند . عشق ، زندگی می بخشد . زندگی ، رنج به همراه دارد . رنج ، دلشوره می آفریند . دلشوره ، جرات می بخشد . جرات ، اعتماد می آورد . اعتماد ، امید می آفریند . امید ، زندگی می بخشد . زندگی ، عشق به همراه دارد . عشق ، عشق می آفریند سلام اشنای سالهای بی نشانی من سلام مهربان روزهای بی زبانی من سلام یار جان جانی من سلام بر تویی که نور این شبان تاری سلام بر تویی که روشنایی غروب های بی قراری سلام بر تویی که مثل خورشید سلام بر تویی که مثل ماه این دریچه های انتظاری سلام بر تو ای فرشته ای که اسمانها تبرک است از دم مسیح گونه ی تو سلام بر تویی که خاک دوران تبرک است از قدوم مهربانت سلام برتویی که یاس ونارنج گرفته عطر از نوازش دو دست پاکت سلام بر تویی که عشق پاکی ...... در ساحل امن عقل بودم که جنون یکدفعه مرا به داخل آب انداخت فریاد زدم کمک! که یک مرتبه عشق چون ماهی کوچکم به قلاب انداخت عقلم نرسید و زود نفرین کردم بر آنکه در آب و آنکه قلاب انداخت ... |
درباره وبلاگ  به وبلاگ من خوش آمدید.. سعی کنید اگر خودتان را آدم صادقی میدانید از این وبلاگ دیدن کنید ..چرا که صداقت رمز اول همه خوبیهاست... دوستتان دارم آرشيو وبلاگ پيوندها
نويسندگان
|
|||
 |
تبادل
لینک هوشمند
